Na een tamelijk heftige week ga ik toch proberen de draad weer op te pakken. Er is veel werk blijven liggen en we krijgen zeker nog veel aanloop de komende weken, maar ik ga toch weer proberen  om een paar logs in elkaar te flansen.

'De  dood' wordt veelal zeer serieus genomen..... En misschien zijn er mensen die het me kwalijk nemen, maar  er is ook een humorvolle keerzijde..... en die wil ik deze week proberen te laten zien. Daar om beginnen we met:

Ik hoorde laatst een man zeggen:

"Niet te geloven wat is het leven toch keihard. Gisterenavond zaten mijn vrouw en ik aan tafel zo over een en ander te praten tot het gesprek op euthanasie kwam.
Bij dit delicate onderwerp over de keuze tussen leven en dood, zei ik tegen haar: "Laat mij nooit leven als een plant waarbij ik afhankelijk ben van een machine en gevoed wordt met een vloeistof uit een fles. Als je mij in die toestand ziet, koppel dan die toestellen die mij in leven houden maar onmiddellijk af."
Zij is toen opgestaan heeft de stekker van de TV en van mijn computer eruit getrokken en al mijn bier weggegoten. Die stomme trut!!!!"

Een man ruilt het tijdelijke met het eeuwige na meer dan een halve eeuw verbonden te zijn geweest in een duurzaam en vrij gelukkig huwelijk. Niet zo lang daarna overlijdt ook zijn vrouw. Als ze haar man in het hiernamaals aantreft vliegt ze hem in de armen en roept: "Liefste, wat een geluk je hier te vinden". De man kijkt verbijsterd op en zegt: "Nee hé... Niet nog eens...... De afspraak was 'tot de dood ons scheidt'".  

Een man ligt op zijn sterfbed en zijn zoon zit wakend naast hem. De geur van verse warme appeltaart streelt de neus van de man en hij vraagt aan zijn zoon: ''Jongen, wilt ge me een stukje taart halen uit de keuken?'' Even later staat de jongen met lege handen weer aan het bed, waarop de vader: ''Wel?'' Zegt de jongen: ''Mama zegt dat de taart voor na de begrafenis is.''