De doktoren zijn met een slangetje naar binnengegaan (endoscopie) en hebben daar een kijkje genomen en hapjes weefsel weggenomen om op kweek te zetten. Twee dagen later hebben ze een scan gemaakt.
Afgelopen vrijdag hebben we de eerste uitslagen gekregen....... En zoals we al verwacht hadden was de uitslag niet goed.
Uit dit gesprek is naar voren gekomen dat er heel wat aan de hand is en dat de toekomst er somber uitziet.
De slokdarm is één groot kankergezwel (in de lengte) met vertakkingen en uitzaaiingen naar de borst-en buikholte. Ook de lever is aangedaan.
Beter worden is niet meer mogelijk en chemo en bestraling kunnen het leven wel rekken, maar de bijwerkingen zijn praktisch funest doordat de conditie van het lichaam van pa zeer slecht is. Al met al slechte tijding dus.
Nu wonen mijn ouders bij mij op de boerderij en ben ik enig kind. Mijn vader is al een behoorlijke tijd hulpbehoevend (hij loopt zeer moeizaam met een looprekje en heeft maar één werkende long door een ongeval), en ben ik mantelzorger. Er zal de komende weken/maanden nog heel wat op mijn moeder, mij en mijn man afkomen.
Hoe de toekomst er uit ziet en hoe alles gaat lopen weten we niet, het is allemaal wel heel spannend.
Ik hoop dat ik mijn blog voort kan zetten, dat is voor mij pure ontspanning.....
Ik kan echter niet beloven dat ik trouw elke dag een reactie kan geven bij alle mensen die dat ook bij mij doen. Zolang ik het kan doen en een gaatje vind, schrijf ik een reactie terug, dat beloof ik! Maar ik ben bang dat er over een aantal weken/ maanden (?), niemand weet hoe de ziekte gaat verlopen, een tijd komt dat ik daar even mijn handen niet meer vrij voor heb. Daar wil ik nu bij deze vast begrip voor vragen. Ook zal ik proberen om jullie een beetje op de hoogte te houden. Misschien helpt het voor mij als ik mijn verdriet en de spanningen die dit alles met zich mee brengt wat van me af kan schrijven en delen met anderen.
Mijn vader is 70 jaar en we hopen dat hij in augustus zijn verjaardag nog mag vieren. Maar op heden is alles nog gissen en moeten we alles nog een plaatsje geven.
Bedankt dat jullie dit hebben willen lezen.
En dan wilde ik de zondag maar beginnen met een lied over hoop.....
Whispering Hope
Gezongen door Gordon MacRae and Jo Stafford (1949)
