Vraagt een Amerikaanse toerist aan de Mexicaanse barkeeper: "Wat doen jullie met al die sinaasappelschillen?" De barkeeper: "Oh, die gooien we weg." Zijn gast: "Hartstikke zonde, wij vriesdrogen dat. Zulk poeder zit namelijk vol vitamine C. En die eierschalen?" De barkeeper: "Die gooi ik ’s avonds ook weg." "Zonde, man. In de USA capsuleren we dat voor anti-reuma kalkpillen." De barkeeper: "Wait, sir. Wij recyclen in Mexico toch wel wat." De Amerikaan: "Good to hear. En wat is dat?" De barkeeper: "Wij verwerken centraal al onze gebruikte condooms tot kauwgom voor de export naar de Verenigde Staten. Sir."
De man zegt dat er zand in zit. De douanier vraagt hem om de zak te legen en ja hoor, er zit alleen maar zand in, dus laat hij hem gaan. Dit gebeurt elke week weer, wel twee of drie keer per week en de douanier vermoedt dat er iets niet pluis is.
Op een dag is hij aan de andere kant van de grens. Hij zit in het cafe wat te drinken en ziet die man binnenkomen. Hij loopt naar de Mexicaan toe en zegt: "Ik heb je bij de grens gezien, maar nu ben ik niet in functie. Ik haal een drankje voor je."
Ze drinken wat en hij zegt tegen de man: "Luister, even over wat er bij de grens gebeurt. Jij zit op je fiets met je zandzak en als ik erin kijk zit er altijd zand in. Ik heb sterk het vermoeden dat je iets smokkelt. Vooruit, we zijn nu vrienden, ik zal je niet aangeven, maar zeg me wat je smokkelt."
En de Mexicaan antwoordt: "Fietsen."
